Κινηματογραφική μεταφορά του πασίγνωστου θεατρικού έργου του Δημητρίου Βυζαντίου, το οποίο γράφτηκε στα χρόνια που ακολούθησαν την Επανάσταση του 1821 (και μαζί με το έργο Ο Υπάλληλος του Χουρμούζη αποτελούν τα θεμέλια του νεοελληνικού θεάτρου), έχει ως θέμα τις ζώσες ντοπιολαλιές που κάθε περιοχή του ελλαδικού χώρου ανέπτυξε κατά τα βυζαντινά και μεταβυζαντινά χρόνια. Έτσι, λοιπόν, στην πρωτεύουσα του νεοσύστατου κράτους, το Ναύπλιο, σε μια ταβέρνα διασκεδάζει μια παρέα ανδρών από διάφορα μέρη της Ελλάδος. Ανάμεσά τους βρίσκονται ένας Χιώτης, ένας Αρβανίτης, ένας λόγιος, ένας Μωραΐτης κι ένας Κρητικός, ο Μανωλιός, που είναι ερωτευμένος με τη Γαρουφαλιά, την όμορφη κόρη του Μπαστιά. Πάνω στο γλέντι ξεσπά ένας καβγάς –για τα μάτια της Γαρουφαλιάς– και ο Αρβανίτης λαβώνει τον Μανωλιό στο χέρι. Ο επτανήσιος αστυνόμος Γεώργιος Φάντες προσπαθεί να διαλευκάνει αν το όλο επεισόδιο ήταν εκ προμελέτης ή κατόπιν ατυχήματος. Επειδή δεν καταλαβαίνει τίποτα απ’ ό,τι του λένε, διατάζει να συλληφθούν όλοι και να οδηγηθούν στη φυλακή, απ’ όπου και απελευθερώνονται μόλις γίνεται κατανοητή η αιτία του επεισοδίου.