Μια πόλη χωρίς όνομα. Μια πόλη χωρίς χρώματα μόνον άσπρο και μαύρο υπάρχουν. Μια πόλη στην οποία διαρκώς χιονίζει. Κυρίαρχος της πόλης, ο κύριος TV. Διαθέτει τον μοναδικό τηλεοπτικό σταθμό. Οι πολίτες δεν μπορούν παρά να βλέπουν τις «υπνωτικές» εκπομπές του. Συν τοις άλλοις, αναγκάζονται να καταναλώνουν και το ανάλογο tv-dinner που έχει επίσης τη δική του συμβολή στον έλεγχο Κι ενώ όλα λειτουργούν υπέρ του, ο κύριος TV δεν είναι ευχαριστημένος. Στόχος του είναι να ελέγξει και τα μυαλά των συμπολιτών του. Χωρίς αντίσταση. Οι λέξεις που σκέφτονται μιας που κανείς στη συγκεκριμένη πόλη δεν έχει την ικανότητα να μιλήσει αποτελούν πρώτης τάξεως υλικό, ένα ιδιάζον «καύσιμο» για την παράξενη μηχανή του. Για να μπορέσει να βάλει σε εφαρμογή το σχέδιό του, δεν έχει παρά να χρησιμοποιήσει τον μόνο άνθρωπο που διαθέτει φωνή: μια τραγουδίστρια χωρίς πρόσωπο. Εκείνη φαίνεται διατεθειμένη να του κάνει το όποιο χατίρι, αρκεί ο κύριος TV να δώσει μάτια στο γιο της, ο οποίος δεν βλέπει.