Ο νεαρός πρωταγωνιστής είναι κάτι ανάμεσα σ’ έναν έκπτωτο άγγελο κι έναν αφασικό. Δεν έχει όνομα (τον φωνάζουν Γκαγκάριν, Σουλεϊμάν, Πιτσαδόρο, Παπαδοπαίδι) τριγυρνά σε μια γκρίζα, γοητευτική, αντιφατική Αθήνα, ανάμεσα σε άστεγους, μετανάστες, απόκληρους, παραδίδοντας πίτσες. Ζει αργά - δουλεύει αργά - σκέφτεται αργά σε μια πόλη που λατρεύει την ταχύτητα, όπως κάθε άλλη σύγχρονη μητρόπολη. Όλος ο κόσμος ζει μέσα στο μυαλό του. Είναι μόνος ... συντρίβεται ακόμη περισσότερο όταν προσεγγίζει ανθρώπους. Μια κοπέλα - πρεζόνι. Μαζί της ζει τον έρωτα. Ένας πρώην νεκροθάφτης του δίνει ένα διασκεδαστικό μάθημα θανάτου.