Η ταινία είναι μια αντίδραση ενάντια στα καρτέλ της UFA. Ο παραγωγός Εrich Pommer για να χτυπήσει το καρτέλ, διακηρύσσει την ανάγκη ενός εναλλακτικού ύφους και στιλ, βασισμένο στο εξπρεσσιονισμό.Οι Carl Mayer και Hans Janovitz (σενάριο) δημιούργησαν το πρώτο τέρας του κινηματογράφου. Ο Σαντούλ παρατηρεί πως ο Καλιγκάρι έγινε παγκόσμια γνωστός σαν τον Αρπαγκόν ή τον Δον Ζουαν γιατί ήταν ο πρώτος τραγικός τύπος που δημιουργήθηκε μόνο απο τον κινηματογράφο δηλαδή δεν είχε λογοτεχνικούς ή θεατρικούς προγόνους.To πρωτότυπο σκηνοθετικό ύφος της ταινίας, δοσμένο απο τον Robert Wienne διακρίνεται για την γεωμετρική προοπτική των χώρων,τους παραμορφωτικούς φωτισμούς πάνω στις έντονες αντιθέσεις άσπρου και μαύρου και τις εξεζητημένες πόζες των ηθοποιών που μοιάζουν με παντομίμα. Βέβαια δεν μπορούμε να αφήσουμε απ έξω την συμβολή τριών σημαντικών σκηνογράφων της εποχής,της ομάδας “Ντερ στούρμ (Walter Reimann,Walter Rohrig,Hermann Warm) οι οποίοι ήταν υπεύθυνοι για τα ντεκόρ, το μακιγιάζ και τα κοστούμια..