Αγαπούσαν ο ένας τον άλλον με τον ζήλο ενός 13χρονου αγοριού. Επαναστατικότητα και περιέργεια, ελπίδες κι αμφιβολίες, κορίτσια και όνειρα δόξας: τα μοιραζόντουσαν όλα. Ο Πολ ήταν πλούσιος, ο Εμίλ φτωχός. Άφησαν την επαρχία για το Παρίσι και γρήγορα έγιναν κομμάτι της καλλιτεχνικής σκηνής της Μονμάρτης και του Μπατινιόλ. Σύχναζαν στα ίδια μέρη, κοιμόντουσαν με τις ίδιες γυναίκες, έφτυναν την μπουρζουαζία. Έκαναν γυμνοί μπάνιο, έπιναν αψέντι, πεινούσαν. Σχεδίαζαν μοντέλα την ημέρα, τα χαίρονταν το βράδυ. Τώρα, ο Πολ είναι ζωγράφος, ο Εμίλ συγγραφέας. Η δόξα έχει προσπεράσει τον Πολ, αλλά ο Εμίλ τα έχει όλα. Αλλά ακόμα ο Εμίλ Ζολά και ο Πολ Σεζάν είναι μαζί, ακόμα κι αν χάνονται για λίγο καιρό, και δεν έχουν πάψει να αγαπάνε ο ένας τον άλλον.