Σε ένα ρωμαϊκό μεσαιωνικό παρεκκλήσι, ένας γηραιός δραστήριος άντρας στήνει μια πρόβα ορχήστρας. Οι μουσικοί σιγά-σιγά καταφτάνουν με καλή διάθεση. Γρήγορα, ενημερώνονται ότι ένα τηλεοπτικό συνεργείο θα την καλύψει, χωρίς την όποια αμοιβή. Ο γερμανός μαέστρος είναι στη θέση του και ξεκινούν... Μεσα στην οικουμενικοτητα μιας εκκλησιας, ο Φελλινι στηνει μια ορχηστρα-λαο εν ωρα δοκιμαστικης προβας, χρησιμοποιωντας τη σχεση μαεστρου και μουσικων για να κατασκευασει τους δυο πολους μιας κοινωνικο-πολιτικης αλληγοριας: την οχλοκρατια και το φασισμο. Πολυ ενδιαφερον φιλμ, στο οποιο ομως ο Ιταλος δημιουργος δεν υπολογιζει καθολου την εννοια της αφηγησης προκειμενου να θεσει τους προβληματισμους του. Εντούτοις, η μεγαλοφυής σύλληψη της κεντρικής ιδέας, η δραματουργικη ένταση που επιτυγχάνεται χωρίς να γνωρίζουμε καν τους χαρακτήρες και τις προθέσεις τους, και τέλος, η γοητευτική σκηνή της κατεδάφισης της εκκλησιάς στο φινάλε, συντελούν σε ένα έργο που δεν είναι ούτε το 8 1/2 ούτε η Γλυκιά ζωή, είναι όμως αρκετό για να χωρέσει την υπογραφή του μεγάλου αυτού σκηνοθέτη.