Σε μια σύγχρονη επαρχιακή πόλη γεννιέται ένα αγόρι, ο πατέρας του το κοιτάζει εχθρικά και του σφίγγει τα πόδια. Μεταφερόμαστε στη σφαίρα του μύθου, όπου ο Λάιος θέλει να βγάλει από τη μέση τον γιο που του γέννησε η Ιοκάστη. Ο μεγάλος του φόβος είναι η επαλήθευση του χρησμού ότι αυτό το παιδί θα το σκοτώσει. Τελικά, ο βασιλιάς της Κορίνθου θα το βρει εγκαταλειμμένο και θα το βαφτίσει Οιδίποδα… Σε μια φροϋδική μετεγγραφή του μύθου, ο Παζολίνι κάνει μια ταινία με πρωτογενές υλικό τα παιδικά του βιώματα και τον υφέρποντα πόθο για τη μητέρα του. Η αφήγησή του παλινδρομεί ανάμεσα στη μυθολογία και την κοινωνιολογία, θυμίζοντας εν μέρει το «Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο», με εντονότερη όμως διάθεση στιλιζαρίσματος.