Η βωβή αυτή ταινία του Γερμανικού κινηματογράφου εντάσσεται στην λεγόμενη κατηγορία «Προλεταριακές Ταινίες.» Είναι επηρεασμένη από τον τότε Σοβιετικό κινηματογράφο και δείχνει με ρεαλισμό την εξαθλίωση του λαού την εποχή εκείνη. Ξεκινά σαν ντοκιμαντέρ, περιγράφοντάς μας μια υποβαθμισμένη συνοικία του Βερολίνου και τις άθλιες καταστάσεις που βιώνει ο κόσμος, άνεργος στη πλειοψηφία του. Εκατομμύρια οι άνεργοι! Παράλληλα μας δίνεται μια εικόνα από λαϊκές γιορτές και πανηγύρια όπου η νεολαία ιδίως αισιοδοξεί για ένα καλλίτερο μέλλον. Κεντρικός ήρωας είναι η ηλικιωμένη Χήρα «μητέρα Κράουζες» που ζει με τα δύο ενήλικα παιδιά της, τον Πωλ και την Έρνα σε ένα υποτυπώδες διαμέρισμα στην πιο υποβαθμισμένη γειτονιά του Βερολίνου.