Στο βιβλίο του «Η μαγική λατέρνα», ο Ingmar Bergman περιγράφει μια ερωτική ιστορία στην οποία είχε εμπλακεί το 1949. Η Απιστία τηςLiv Ullmann αναφέρεται σε αυτή. Ως απόσπασμα της αυτοβιογραφίας του, ο μεγάλος Σουηδός σκηνοθέτης καταγράφει με μια ευδιάκριτη αίσθηση ενοχής το προσωπικό του βίωμα, επιτρέποντας στον ηλικιωμένο πλέον εαυτό του να δίνει το ρυθμό των τεκταινόμενων επί της οθόνης: Η ιστορία του νεαρού… Bergman (Erland Josephson) ξεπηδά από τις αναμνήσεις που γεννιούνται κατά τη διάρκεια συγγραφής του ίδιου του σεναρίου, διαδικασία στην οποία συμμετέχει ενεργά και το πνεύμα της Marianne. Σύμφωνα με αυτό, εκείνη είναι το υποκείμενο της έριδας ανάμεσα στον νεαρό πρωταγωνιστή και τον σύζυγό της, ενός μουσικοσυνθέτη που απουσιάζει μεγάλα χρονικά διαστήματα σε περιοδείες στο εξωτερικό. Η παράνομη σχέση της με τον Bergman, τότε ακόμη φιλόδοξο σκηνοθέτη, θα αποκαλυφθεί, για να αντικατασταθεί από ένα παιχνίδι πάθους, επιθυμίας και αντιζηλίας.