Μια από τις βασικές αρχές της Ποινικής Δικονομίας είναι το τεκμήριο της αθωότητας του κατηγορουμένου και σημαίνει ότι κάθε άνθρωπος θεωρείται αθώος μέχρι αποδείξεως του εναντίου και η Πολιτεία μέσω των οργάνων της οφείλει να αποδείξει την ενοχή του κατηγορουμένου κι όχι ο κατηγορούμενος την αθωότητά του. Απόρροια του τεκμηρίου αθωότητας είναι η αρχή της επιείκειας προς τον κατηγορούμενο. Η αρχή αυτή επιβάλλει στο δικαστήριο εν αμφιβολία να αποφανθεί υπέρ του κατηγορουμένου .Όλοι μας λίγο-πολύ γνωρίζουμε την παραπάνω αρχή, την έχουμε ακούσει, την έχουμε διαβάσει, την έχουμε συναντήσει κάπου. Ο νομικός που την εισήγαγε και που άλλαξε το νομικό καθεστώς ώστε οι κατηγορούμενοι να θεωρούνται αθώοι μέχρι να αποδειχθεί η ενοχή τους αλλά και να έχουν δικαίωμα συνηγόρου υπεράσπισης είναι ο Γουίλιαμ Γκάροου (William Garrow 13 Απριλίου 1760 – 24 Σεπτεμβρίου 1840).Η σειρά στηρίζεται σε υποθέσεις που ανέλαβε στην αρχή της καριέρας του, όσο ήταν ακόμα νέος συνήγορος υπεράσπισης, υποθέσεις βιασμού, φόνου, εσχάτης προδοσίας και διαφθοράς. Οι πρωτοποριακές του ιδέες για την αναδιαμόρφωση του νομικού συστήματος τον έφεραν σε ευθεία σύγκρουση με το καθεστώς της Γεωργιανής Αγγλίας και τους Λόρδους των οποίων τα προνόμια άρχισαν να κλυδωνίζονται.Δίπλα του βρίσκονται ο μέντοράς του, ο Τζον Σούτχαουζ, ενώ έντονη είναι και η παρουσία της Λαίδης Σάρα Χιλ, μιας παντρεμένης γυναίκας που κεντρίζει την προσοχή του… Στο δικαστήριο ο Γκάροου συχνά έρχεται αντιμέτωπος με τον κύριο αντίπαλό του, τον Τζον Σιλβέστερ, που κατ’ ομολογίαν του προτιμά τον ρόλο του κατηγόρου, ενώ τις περισσότερες υποθέσεις βλέπουμε να εκδικάζει ο Σερ Φράνσις Μπούλερ. Τόσο ο Σιλβέστερ όσο κι ο Μπούλερ είναι πραγματικοί χαρακτήρες. Η σειρά, αν και χαρακτηρίζεται δικαστικό δράμα, έχει στοιχεία καυστικού χιούμορ αλλά και ρομαντισμού. Παρακολουθώντας την ένας σύγχρονος άνθρωπος δεν μπορεί παρά να απορεί πώς είναι δυνατόν να ίσχυαν ποτέ τέτοιοι νόμοι και τα δικαστήρια να κατέληγαν σε τέτοιες αποφάσεις.