Ο Ιμπέρ Μινέλ, ένας θρασύς 17χρονος, νιώθει έντονη απέχθεια για τη μητέρα του. Την κρίνει με περιφρόνηση, βλέπει μόνο τα παλιομοδίτικα μπλουζάκια της, την κιτς διακόσμησή της και τα αηδιαστικά ψίχουλα που κολλάνε γύρω απ το φλύαρό της στόμα. Πίσω απ αυτά τα εκνευριστικά χαρακτηριστικά, βρίσκονται οι βαθιά ριζωμένοι μηχανισμοί που η ίδια η μητέρα του έχει με τόση ζέση καλλιεργήσει – η χειριστικότητα και η ενοχή. Και ενώ προσπαθεί να ζήσει, τον «κατατρώει» η περιφρόνηση γι αυτή τη γυναίκα που κάποτε –άγνωστο πώς– την αγάπησε...