H ταινία αυτή του Peter Medak, γυρισμένη το 1972, αποτελεί μια άκρως βέβηλη και αιρετική σάτιρα της αγγλικής αριστοκρατίας. To ιδιάζον στοιχείο της αγγλικής αριστοκρατίας είναι ότι πέρα από τον πλούτο, είναι εφικτή η μεταβίβαση στους απογόνους και πολιτικού αξιώματος, αυτού της συμμετοχής στην Βουλή των Λόρδων που αποτελεί το ανώτερο τμήμα του αγγλικού κοινοβουλίου (αυτή η δυνατότητα περιορίστηκε με νόμο του 1999, χωρίς ωστόσο να καταργηθεί εντελώς). Με αφορμή την κληροδοσία του αξιώματος στον σχιζοφρενή γιο ενός βαρύγδουπου και αντιδραστικού Λόρδου εξαιτίας αιφνιδίου θανάτου του τελευταίου, στήνεται μια ανηλεής σάτιρα της φύσης και των αξιών που πρεσβεύει η αρτηριοσκληρωτική αριστοκρατία. Ο άσωτος υιός γίνεται ευκολότερα αποδεκτός από τους ομότιμούς του ως φορέας της αντίδρασης, της τιμωρίας και του θανάτου, παρά ως αλαφροΐσκιωτος και άκακος κήρυκας της ειρήνης και της αγάπης. Το καθαρά βρετανικό σενάριο απαιτεί ιδαίτερη εξοικειώση με το περιώνυμο χιούμορ προκειμένου να γίνει πλήρως αντιληπτό και συνοδεύεται από μια εξίσου αναρχική σκηνοθεσία, που σε αρκετά σημεία προαναγγέλει το ύφος των Monty Python. Εξαίρετος ο Πητερ Ο Τουλ σε μια από τις καλύτερες στιγμές της καριέρας του. Μια αυτοπαρωδική ορισμένες στιγμές μαύρη κωμωδία που της αξίζει ανεπιφύλακτα ο τίτλος του cult classic.