Μια δεκαετία μετά, ο Γιόσι δεν είναι πλέον στρατιώτης αλλά εργάζεται ως καρδιολόγος στο νοσοκομείο και προσπαθεί να ξεπεράσει τον θάνατο του συντρόφου του από τον στρατό, Γιάγκερ. Οταν η μητέρα του τελευταίου επισκεφθεί τυχαία το νοσοκομείο, ο Γιόσι θα αποφασίσει να αποκαλύψει σε αυτήν και τον άνδρα της τα πάντα για τον δεσμό του με τον γιο τους, και στη συνέχεια θα φύγει για διακοπές με το αυτοκίνητό του, αναζητώντας την ηρεμία. Σε μια στάση, θα γνωρίσει τέσσερις στρατιώτες, ανάμεσά τους και τον Τομ – έναν νεαρό που αστραπιαία θα ανασύρει τις αναμνήσεις αλλά και τη χαμένη ζωντάνια του υποτονικού γιατρού. Το «Γιόσι» κλείνει το μάτι στην αμηχανία της μοντέρνας ισραηλιτικής κοινωνίας απέναντι στην ομοφυλοφιλία και καυτηριάζει την έλλειψη αποδοχής – όχι χωρίς αυτοσαρκασμό. Εϊναι ένα φιλμ πάνω απ όλα ειλικρινές, γεμάτο ιδιαίτερες στιγμές και σκοτεινό χιούμορ, που αφήνει μια γλυκόπικρη αίσθηση στο στόμα